دیدار

مثل کشیدن کبریت در باد دیدنت دشوار است من که به معجزه ى عشق ایمان دارم مى کشم آخرین دانه ى کبریتم را در باد....

اشک

با قلم می نویسم اى همزاد اى هم سرنوشت هر دومان حیران بازى هاى دوران زشت شعر هایم را نوشتى دست خوش اشک هایم را کجا خواهى نوشت....

دلنوشته

تو این دنیا تو این عالم میون این همه آدم من و باش دل به کى دادم به اون کس که نمى خوادم دلم شیشه دلش سنگه واسه سنگم دلم تنگه....